Bukowa – zabawa w błocie

Niedziela, 18 września 2011 · dodano: 02.10.2011 | Komentarze 11

Ostatnimi czasy z asfaltu nie chce mi się zbytnio schodzić, a właściwie w ogóle, ale napisał do mnie Sebastian, jako że planowaliśmy od dłuższego czasu wykręcić jakieś kilometry w Bukowej to trzeba było się zmobilizować i odkurzyć mtb :)

Nawiązując pięknej soboty, na dzisiaj (niedziela) pogoda spłatała figla i od rana mgły, duża wilgotność, przelotne deszcze i całkowite zachmurzenie.

Mimo to ustawiliśmy się w Zdrojach na dworcu skąd miałem odebrać delegację z Nowogardu, z Sebą zabrał się jeszcze Grzesiek, a ze mną Paweł. Przyjechaliśmy na dworzec i okazało się że zjawiliśmy się trochę za późno i chłopaki żądne wrażeń pocisnęli już do lasu. Szukać ich w lesie nie zamierzałem, bo tak można by cały dzień, więc po kilku telefonach ustaliliśmy spotkanie koło cmentarza.

Po kilku minutach z za zakrętu wpadają dwie uśmiechnięte mordy mimo szarej pogody. Nie wiem na co liczyli, ale ja myśląc o Bukowej to na widoczki się nie nastawiam mimo iż na dzisiejszy dzień zaplanowałem rozjazd po ponad ćwierć tysiączku dnia poprzedniego, a chłopaki uzbrojeni w lustrzanki trochę się wystraszyli jak stwierdziłem, że szkoda sprzętu :D:D:D

Ekipa koło Szmaragdowego © sargath7

No nic na początek pojechaliśmy wokół jeziora Szmaragdowego, zaliczając wszystkie punkty widokowe i jezioro dookoła. Mżawka towarzyszyła nam cały czas i mimo że jechaliśmy mega spokojnie to miałem uczucie całkowitego i nieprzyjemnego zawilgocenia. Ciuchy przeciw deszczowe odpadały, bo było za gorąco.

Na punkcie widokowym © sargath7

Następnie zaczęliśmy kierować się w stronę żółtego szlaku i starej drogi biegnącej wzdłuż skarpy, którą na początku tego roku odkryłem z Axisem, a potem nie mogliśmy jej odnaleźć, więc teraz była okazja. Po drodze krótki postój na uzupełnienie energii po wiaduktem co by nie moknąć w bezruchu, wcześniej jednak Axis zalicza efektowną glebę na grząskim piachu, po tej akcji humory wszystkim skoczyły o sto procent, byliśmy już sporo zmoczeni i ubłoceni przechodząc nielubiany przez mnie stan przejściowy między chęcią nie ubrudzenia się, a wejściem w fazę zajebistej satysfakcji po totalnym uwaleniu się błotem i ogólnej radości otaczającej mnie ekipy z tego powodu :)

Pod wiaduktem autostrady A6 © sargath7

Na niebieskim szlaku © sargath7

Próby odnalezienia szukanego szlaku zakończone powodzeniem, więc dalej uderzamy na przełęcz Trzech Braci i do Serca Puszczy

Obok Serca Puszczy © sargath7

Na zjeździe © sargath7

Od głazu szybki zjazd na skraj puszczy w okolicach oś. Bukowego, po drodze gubimy Grześka, który zbacza, nie wiem jakim cudem, z drogi, niestety po kilku próbach odnalezienia go rezygnujemy i ruszamy dalej. Ze względu na ograniczający, Sebastiana i Grześka, pociąg powrotny do Nowogardu , kierujemy się na deserek dnia – czyli czarny szlak, biegnący po najwyższych graniach puszczy Bukowej. Na szlak wpadamy koło Głazu Grońskiego, a potem już tylko zjazd, podjazd, zjazd, podjazd :)))

Na jednym z dłuższych zjazdów cisnę pierwszy i za plecami słyszę śmiech który za chwilę zostaje stłumiony, wracam i w brecht – Axis przytula matkę ziemię, a Shrink razem z nim, okazało się że Seba śmiejąc się z pecha kolegi sam też postanawia tulić glebę.

Na czarnym szlaku © sargath7

Drąc łacha z kolegów na kolejnym podjeździe sam prawie zaliczam glebę, a na szczęście kończy się dwoma nogami na ziemi, jedynie rower wymyka mi się spod dupy :)

Oficjalnie rajd kończymy obok Szwedzkiego kamienia przed którym ostatnia najefektowniejsza gleba w wykonaniu Sebastiana :D

Na Szwedzkim kamieniu © sargath7

Po wydostaniu się z puszczy szybka akcja na mijce ciśnieniowej (to był błąd, bo mam korbę do rozbiórki z suportem, niestety się zaklinowały) i na dworzec gdzie czekał na nas Grzesiek, ostatnie foty na koniec i trzeba wracać do chaty :)

Miara zadowolenia po zabawie :) © sargath7

Dzięki panowie za dobrą zabawę, efektowne gleby, a przede wszystkim za obecność.
Do następnego !!!

Zdjęcia autorstwa Shrinka