Ueckermunde i regionalne przysmaki ;)

Sobota, 24 marca 2012 · dodano: 10.04.2012 | Komentarze 4

Ostatnimi czasy pogoda typowo wiosenna, więc nie ma mowy by nie wykorzystać tej okazji i przy sobocie nie skoczyć gdzieś w plener. Kilka dni przed weekendem umówiłem się z Axisem, a że po głowie chodził nam kebab to kierunek był oczywisty – Ueckermunde. Standardowo całego dnia nie miałem więc albo wyjazd wcześniej, albo szybko w trakcie. Udało mi się przekabacić Pawła co byśmy wystartowali o 8:00 i o dziwo się zgodził, potem chciałem zmienić na 7:00 ale już na to nie poszedł :D:D:D

Jak od siebie z domu wyjeżdżałem to była taka mgła, że na wyciągnięcie ręki nie było nic widać, do tego zimno jak cholera, w miarę jednak jazdy pod górę na Osowo mgła rzedła i u celu nie było po niej śladu, słonko zaczęło fajnie przygrzewać, zastanawiałem się czy nie przebrać ciuchów na letnie, bo miałem na zapas w plecaku, ale dobrze że tego nie zrobiłem. Koniec końców startujemy z pod chaty Pawła o 8:40. Po zjeździe na Głębokie zastanawiałem się czy sobie jaj nie odmroziłem, z powrotem jechałem w gęstej mgle, a zimno zaczęło tak doskwierać, że odechciało mi się jechać. Mijamy Pilchowo.

Na "chodniku" rowerowym za Pilchowem © sargath7

Dłużej tego zimna zdzierżyć nie mogę, za Tanowem zakładam dodatkową warstwę ciuchów + jedną parę skarpetek, nie wiem zwykle nie biorę teraz jakoś tak instynktownie zapakowałem. Jedziemy dalej i w okolicach Dobieszczyna kiedy mgła trochę wrzuciła na luz i widoczność nieco wzrosła, kilkadziesiąt metrów przed nami dostrzegam samotne czerwone plecy – a kto ma czerwone plecy? No kto? Jak nie Misiacz :)

Jak wydedukowałem to tak było, okazało się że zabrał się z jakąś Samąramą i jechali dwie godziny z Głebokiego 0_o, sądząc po niezadowolonej minie było to stanowczo za wolno jak dla takiego koksa jak Misiacz. Już z Axisem wiedzieliśmy, że raczej się nie podłączymy, po za tym mieli topić marzanę i jakoś zabawa w przedszkole nam nie podeszła. Misiacz jechał na końcu i tylko bata mu brakowało, zwłaszcza że na końcu wlokła się żywa marzanna…

Marzanna O_o © sargath7

Zdjęcie zapożyczone z kolekcji Misiacza :P

Cała grupa była rozciągnięta na odcinku 500 m, a mijając kolejnych maruderów udało mi się wyłuskać Krzyśka, Baśkę (Ruda), Piotrka (Bronik) i Pawła

Sama rama © sargath7

Kurcze sorki to nie ta fota…


o teraz może... :P

Stowarzyszenie Samarama © sargath7

Jak napisałem wcześniej nie dołączyliśmy do grupy powolnej śmierci :P i kontynuowaliśmy nasz pierwotny plan do Ueckermunde. Nawet szybko poszło.

Chaty tubylcze w Gegensee © sargath7

Struś w Ahlbeck © sargath7

Ahlbeck © sargath7

Po drodze do Luckow © sargath7

W Ueckermunde zasłużona wyżerka, walnąłem pizze turecką za 3,5 ojro. Według tego co planowałem dnia poprzedniego, pętla miała z Ueckermunde przebiegać przez Strasburg, ale Axis marudził więc zmniejszyłem do nawrotu w Pasewalku. Na wylocie z Ueckermunde dostawczy VW zepchnął mnie z ulicy, jako że środkowy palec działa prawidłowo to nie musiałem się wysilać, żeby dorwać dziada – sam się zatrzymał i wyleciał z samochodu, podleciał wymachując łapami w kierunku chodnika i bełkocząc pseudoaryjsko na tym kończąc, gorszy nie byłem i się typem powymieniałem uprzejmościami, zawinął się w końcu do puszki i odjechał. Nawet w Niemczech można znaleźć kretynów co jeździć nie potrafią.

Droga na Ferdinandshof © sargath7

Leśne dukty do zbadania... kiedyś... © sargath7

Równa ściana lasu © sargath7

Axis nie może zerwać z jazdą w terenie © sargath7

Autostrada rowerowa do Pasewalku © sargath7

W drodze do Pasewalku © sargath7

W drodze do Pasewalku © sargath7

Jako że Axis wymusił krótszą trasę to namówiłem go na browara które to browarki zakupiliśmy w netto na rynku w Pasewalku i udaliśmy się w poszukiwaniu dobrego miejsca na celebrację zacnych trunków.

Coraz więcej wiosny w około © sargath7

W drodze z Pasewalku w kierunku Lubieszyna odbliśmy w lewo na Krugsdorf i tamtejsze jezioro :)
Temperatura w maksymalnej postaci, jeziorko, trawka i mógłbym się już z tego miejsca nie ruszać, niestety trzeba wracać :)

Jezioro Kiessee w Krugsdorf © sargath7

Nad jeziorem © sargath7

Żyć nie umierać © sargath7

Mewegen - Blankensee © sargath7

Ostatecznie powrót z małym poślizgiem, ale bardzo udany.

Altwarp

Sobota, 17 marca 2012 · dodano: 05.04.2012 | Komentarze 7

Na weekend zapowiadała się świetna pogoda, a do tego udało mi się wreszcie po raz pierwszy w tym roku wyciągnąć Adriana na wspólną traskę. W tabelach pogodowych jak zwykle ranek zimny, a okolice popołudnia to ostry skok temperatury, więc uznałem że godzina 10 na start będzie optymalna. Rano jednak chciałem trochę zmodyfikować plany i załatwić przy okazji jedną sprawę więc dryndnąłem do Adriana i okazało się że i on będzie miał mały poślizg. Po drodze zagapiłem się na fajną dziewczynę i przy nawrocie w celu zagadania wyrżnąłem szlifa i wygiąłem sobie prawą klamkę w szosie :P Koniec końców na moście długim byłem o 11 :D Adrian czekał na mnie jakieś pół godziny, ale jakoś mi się upiekło.

Po drodze musieliśmy zaliczyć sklep spożywczy i aptekę. Potem przypomniało mi się o kantorze co by mieć ojro na fisz buły, więc po drodze na głębokie myślałem gdzie są kantory, ostatecznie udało się dorwać kantor na osiedlu Zawadzkiego, potem jeszcze jeden sklep spożywczy i możemy kontynuować jazdę. Na głębokim byliśmy koło 12 i tu kolejny, chwilowy tym razem, postój, bo wypatrzyłem Gosię i Adama którzy jechali do Rieth, w sumie ten sam kierunek co ja i Adrian, ale Adam powiedział, że jadą spacerowym tempem więc od razu przypomniało mi się spacerowe tempo z ekipą RS :))

No nic pożegnaliśmy się i kierujemy się sami na Dobieszczyn. W Tanowie kolejni znajomi, tym razem Jarek (Gadzik), tylko mu odmachnęliśmy bo pruł wracając z porannej setki. Ledwo minęliśmy Tanowo, gdy z naprzeciwka co chwilę mijali nas szosowcy do samego Dobieszczyna, nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie to że naliczyłem ich z 50 sztuków. Większość oczywiście szlachta ręki nie podniesie jak się ich pozdrawia, a z jednego mieliśmy ubaw, jechał w koszulce na ramiączkach ostro przypakowany już solarium w tym roku zaliczone, jak mu machnąłem pozdrowienie to spojrzał na mnie jak bym mu pokazał środkowy palec, chyba za dużo koksu wciągał i mózg mu się też przypadkiem skoksował.

Jako że śniadania dzisiaj nie zjadłem to mi o tym żołądek przypomniał i miałem ostre ssanie. Na szczęście dojechaliśmy już do granicy gdzie zrobiliśmy sobie popas. Po 10 może minutach patrzymy, a tu Adam z Gosią jadą, sobie pomyślałem od razu że spacerowym tempem to na pewno nie jechali. Połączyliśmy więc siły, bo w kupie raźniej :)

Popas w Dobieszczynie na granicy © sargath7

foto Adama

Rusałka © sargath7

słabo mi wyszła, ale fociłem na maksymalnym zoomie (24), bo strasznie płochliwe te motyle w tym roku :(

Na wspólnych rozmowach szybko czas minął i zanim się obejrzeliśmy, byliśmy w Rieth. Dłuższa chwila postoju głównie foto i jakoś się rozleniwiłem. Czas też za szybko uciekał, a niestety nie miałem całego dnia i powoli zakradała mi się do głowy chęć darowania sobie jazdy do Altwarp. Kusząca była alternatywa wracania w większej grupie, bo Gosia i Adam właśnie zawracali na Szczecin. Szybka walka z myślami i jednak dłuższa traska wygrała. Coś mnie tego dnia ciągnęło do Altwarp, może to ta niedoszła fisz buła obiecana przez Misiacza na poprzednim wypadzie :P

Na przystani w Rieth © sargath7

Przystań w Rieth © sargath7

W Rieth © sargath7

W Rieth © sargath7

Ostatnim razem jak odbiłem z Rieth na Altwarp jechałem na mtb teraz na szosie i jakoś z głowy mi wypadło, że trasa przez las podchodzi pod przełaj, a nie jak to mi się ubzdurało wygodnym asfaltem przez las. Na szczęście odcinek krótki, potem jednak bruki się zaczęły masakryczne, a w Warsin rozbierali chodnik który był jednym zbawieniem przed wybitymi zębami :P

Mały przełaj na trasie © sargath7

Adrian foci © sargath7

Przełajowy odcinek © sargath7

Jak dotarliśmy do Altwarp to się pokręciliśmy, pofociliśmy i pojedliśmy. Tak jeden jedyny lokal był otwarty gdzie sprzedawali fisz buły a’la Bismarck za 2 ojro. Kupiliśmy i zjedliśmy, buły dobre, ale zdzierstwo straszne, lepiej na browary kasę przeznaczyć. Piwo w Niemczech, a żarcie w Polsce :D:D:D

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W Altwarp © sargath7

W porcie Altwarp © sargath7

Czas niestety nieubłagany więc nie było mowy o opierniczaniu się. Zresztą temperatura nad wodą nieciekawa. Słońce powoli chowało się za mleczną poświatą przez co promienie słońca nie dochodziły tak ciepłe na ziemię.

Krokusy koło Altwarp © sargath7

Powrót już bez przełaju przez Luckow, niestety z brukiem, a bardziej znaczący postój z racji czasowych dopiero w Tanowie pod delikatesami. Wypad z Adrianem jak zawsze udany. Pozdrowienia dla Gosi i Adama za miłe dotrzymanie towarzystwa na części trasy :)

Trening z Mastersami

Sobota, 3 marca 2012 · dodano: 04.04.2012 | Komentarze 2

Pogoda na początku marca zaczęła sprzyjać weekendowym wypadom szosowym. Początkowo miałem wyskoczyć na jakąś traskę z Adrianem, ale leczył kaca więc wybrałem się na Głębokie gdzie czekali Adam, Grzesiek i Romek. Wstępnie mieliśmy kręcić sami, ale podłączyliśmy się do Mastersów i tak już zostało do końca. Tempo nie było złe, ale dawno nie robiłem dłuższych jazd na szosce i tyłek odpadał mi od twardej dechy pod dupą :P

Wracając z treningu postanowiłem się bujnąć przez budowę na Arkońskiej co okazało się błędem bo złapałem kapcia z przodu, już miałem zmieniać dętkę jak sobie przypomniałem że nie mam pompki. Do chaty jeszcze ze 3 km, a nie chciało mi się iść z buta więc na flaku dojechałem do domu i w pakiecie rozpieprzyłem oponę która popękała po bokach :P

Filmik zmontowany przez Grześka:



.

Schwedt (Krajnik)

Sobota, 25 lutego 2012 · dodano: 21.03.2012 | Komentarze 4

Ostatnio pogoda była łaskawa i po śniegach nie było już dawno śladu, jezdnie coraz suchsze, znaczy się z czystym sumieniem coraz częściej będzie można wyciągnąć szoskę. Umówiłem się więc już kilka dni wcześniej z Pawłem - Axisem na ten weekend, bo ostatnimi czasy słabo mi idzie kręcenie, ale nie narzekam. Na masie jeszcze zwerbowałem Krzyśka (krzysiej) i w sobotę można było ruszyć z pl. Lotników około 10:00.

Mimo słońca i w miarę przyjemnej temperatury jak na luty, wiał strasznie silny wiatr o czym się przekonałem jadąc Piastów na wysokości akademika, otrzymałem nagle takiego strzała powietrznego, że wyniosło mnie na lewą stronę pasa ruchu tworząc cholernie niebezpieczną sytuację gdyby coś za mną jechało, ale miałem szczęście i poza koniecznością chwilowego zatrzymania nie było dodatkowych konsekwencji.

Do Schwedt tradycyjnie wałem nad Odrą gdzie wiało w ryj przez większość trasy do tego stopnia, że Axis rejestrował momentami na swoim liczniku prędkości poniżej 20 km/h. Za Gartz zastanawialiśmy się czy nie zawrócić i gdzieś w Gryfinie walnąć kebaba i rzucić to wszystko w cholerę, ale wiadomo zacisnęło się zęby i jakoś doczłapaliśmy się do Schwedt, skąd odbiliśmy na wcześniej ustalone jedzonko w knajpce koło mostu w Krajniku. Po drodze zastanawiałem się co zrobimy z rowerami z racji tego że jedzenie na dworze w taką wichurę mi się nie uśmiechało. Uznałem że po oparciu o szybę będą na widoku w miarę bezpieczne, ale jak się okazało po dojechaniu, restauracji ani widu, ani słychu, zamiast niej sklep tekstylny :((

Okazało się, że knajpa została sprowadzona do poziomu piwnicy i to tak ciasnej, że już zacząłem przyzwyczajać się do faktu jedzenia na dworze, ale obsługa o dziwo nie miała nic przeciwko abyśmy z bunkrowali się z rowerami i tak też zrobiliśmy, zamawiając po zupie i dwóch 30 cm pieczonych kiełbasach i dodatkowo zamówionym przeze mnie Żywcem (bo ustaliliśmy, że powrót też przez Niemcy) :)

Po jedzonku pokręciliśmy się trochę po Krajniku w poszukiwaniu dopalaczy w postaci mleczka w tubce, napojów i oczywiście sklepu który jest na tyle cywilizowany i ma terminal do płacenia kartą.

Droga powrotna to raczej boczny wiatr, momentami w plecy też wiało, ale za dobrze to być nie może niestety. Kilka kilometrów przed Gartz, Axis łapie kapcia, ale całość wycieczki utrzymywała nas w dobrych humorach więc nawet przy wrednym wietrze i kilku drobnych niedogodnościach panowała atmosfera niewybrednego humoru.

Altwarp

Sobota, 14 stycznia 2012 · dodano: 03.02.2012 | Komentarze 4

Po tygodniu bimbania czyli odpoczynku po traumatycznych wspomnieniach wycieczki z przed tygodnia postanowiłem dołączyć do ekipy którą rekrutował Jarek – Gadzik. Uznałem że z nim nie zmarznę i tempo będzie przyzwoite. Udałem się więc na Błonia gdzie był umówiony punkt zbiórki. Na miejscu był już Jarek i Pandi. Po chwili rozmowy i uzyskaniu informacji o potencjalnych uczestnikach, postanowiłem ubrać dodatkową warstwę ubrań - mam nadzieję że napisałem to wyjątkowo delikatnie i nikt z potencjalnych odbiorców nie zejdzie na zawał czytając ten wpis.

Bardzo pozytywną informacją okazała się obecność Misiacza z którym dawno nie zrobiłem żadnego kilometra. Po za tym jego obecność gwarantowała mocniejsze tempo, bo nie od dzisiaj wiadomo, że to koks i cyborg, do tego z dużym doświadczeniem. Gdzie mi do niego, na świecie mnie nie było jak kupował klucze jako balast do swych sakw :P:P:P

Kiedy zebrała się cała ekipa mogliśmy jechać zahaczając o Głębokie gdzie dołączył Misiacz. W sumie było nas dość sporo, a temperatura w okolicach lekko powyżej zera (dla zdziwionych to wpis z 14.01.2012). W sumie to co mogę wymienić z obecnych był Jarek - Gadzik, Paweł - Misiacz, Robert - Lewy, Krzysiek – Monter, Siwobrody – palacz numer 1 (dołączył w Pilchowie), Grom, Tomek, Jaszek i nieznany mi palacz numer 2.

Ekipa na Głębokim © sargath7

Pierwotnie ustalone było, że wszyscy jedziemy do Rieth i z powrotem terenem wschodnich rubieży puszczy Wkrzańskiej. Po drodze w Pilchowie zgarnęliśmy Siwobrodego. Nie będę ukrywał, że pomyślałem sobie, że teraz to do tego Rieth za szybko nie zajedziemy, a kolejnych ubrań już nie miałem. Jednak w miarę miło się zaskoczyłem, bo do Dobieszczyna przez większość czasu widziałem na liczniku dwójkę z przodu. Dopiero później dane mi było zrozumieć przyczynę takiego skoku formy Siwobrodego, a mianowicie jego magicznego soku z gumijagód który popijał dyskretnie wyciągając z za pazuchy niepozorną piersióweczkę.
Sam jednak trzymałem się z tyłu razem z Misiaczem i tak czas leciał na pogaduchach o sprawach ważnych i tych mniej ważnych. Po drodze było kilka postojów, m.in. w Ludwigschof.

Gadzik © sargath7

- koniec zabawy, czas na dopalacze!

Misiacz © sargath7

- nie ja dziękuje, już koksiłem przed wyjazdem!

Siwobrody i jego sok z gumijagód © sargath7

- sok z gumijagód czyni cuda…

Lewy © sargath7

- cholera, chyba teraz będzie mocniej, czas na ostatnie poprawki…

Pandi © sargath7

- fakt sok z gumijagód od Siwobrodego to przednia mikstura…

Tomek © sargath7

- no to teraz się zacznie…

Grom © sargath7

- marsz! marsz! z ziemi szwabskiej do Polski!!!

Jaszek © sargath7

- spokojnie chłopaki, miało być tempo umiarkowane…

Kolega Montera © sargath7

- eee tam dopalacze, nie lepiej ziołem się sztachnąć???


Krążą legendy że jechał z nami Sierżant Monter, ale niestety był tak szybki, że nie udało mi się go dorwać w objęcia migawki.
Koksy się rozkręciły i po chwili byliśmy w Rieth, ja i Misiacz oderwaliśmy się trochę od grupy co by być tam szybciej. Misiacz nie mógł zdzierżyć tempa wycieczki, mimo że podobno żarty się skończyły. Wrzuciliśmy trójkę z przodu i chwilę poczekaliśmy w centrum tej „wielkiej” metropolii. Jak reszta w tumanach kurzu do nas dołączyła to mogliśmy się wywietrzyć nad jeziorem Nowowarpieńskim.

Marina w Rieth © sargath7

Widok na Nowe Warpno © sargath7

Środek zimy wita wiosnę © sargath7

Nad wodą wiał przeszywający wiatr, więc postój zapowiadał się krótki.
Kiedy czas było się zbierać, Misiacz zaproponował ucieczkę ekipie i skok do Altwarp. Jak to zasugerował… szkoda żeby się poranny koks zmarnował na wycieczkę, która nie zrobi dzisiaj setki :P
Przystałem ochoczo na propozycję, zwłaszcza że obiecał bułę rybną na miejscu :)

W brzozowym lasku w drodze do Altwarp © sargath7

Do Altwarp jechaliśmy >asfaltową< ścieżką przez las, Niemcy jednak nie mają poszanowania dla natury :P
Po drodze tematy o pechu, wiatr też w sumie pechowo wiał w ryj, ale na ostatnim odcinku przed Altwarp otrzymaliśmy trochę szczęścia od losu i powiało trochę w plecy.
Jak się okazało nie byłem nigdy w Altwarp więc tym bardziej byłem zadowolony z podjętej decyzji. Misiacz nakręcał tempo więc szybko znaleźliśmy się na miejscu, gdzie zwiedzanie zacząłem od wioski smefów – tak powiedział przewodnik Misiacz…

Chatka papy smerfa © sargath7

…następnie do portu…
Będąc w porcie poczułem się oszukany, z obiecanej buły rybnej nici, lokal zamknięty na cztery spusty. W tym momencie jeszcze bardziej zgłodniałem, a niestety nie zabrałem jedzenia, bo jak już wspominałem miała to być szybka akcja, a nie zapuszczanie się na tyły wroga.

W porcie Altwarp © sargath7

W porcie Altwarp © sargath7

W porcie Altwarp © sargath7

W porcie Altwarp © sargath7

Misiacz podobno jak zwykle niewinny, więc walnąłem focha i oddaliłem się w kierunku nabrzeża, nad zatokę Nowowarpieńską, żeby pobyć w samotności :P:P:P

Nad zatoką Nowowarpieńską © sargath7

Czapla Siwa © sargath7

Nad zatoką Nowowarpieńską © sargath7

Nad zatoką Nowowarpieńską © sargath7

Potem na chwilę do miasta…

W Altwarp przy Seestrasse 55 © sargath7

… I na punkt widokowy

Widok na Uznam © sargath7

Wracając z Altwarp liczyliśmy na wiatr w plecy, no ale jak się umie liczyć to trzeba liczyć na siebie. Na dodatek pierwszeństwo prawie wymusiły nam trzy łosie, które nie miały chęci na pozowanie do zdjęć, więc foty nie będzie :P:P:P
Powiem szczerze, że miałem spore odcięcie mocy, nie wiem czy to przez tygodniowy brak ruchu, czy przez brak jedzenia, ale lekko nie było, zwłaszcza pod wiatr. W okolicach jednostki wojskowej Misiacz okazał mi miłosierdzie i podzielił się swoją ostatnią bułką :D
Siły wróciły momentalnie, nie wiem czym była posmarowana buła, ale dała mi mocnego kopa.
Szybko minęliśmy Dobieszczyn, a zbliżając się do Tanowa natknęliśmy się na ekipę dzików.

Alf w lesie © sargath7

Do Tanowa wpadliśmy z gotowym planem nalotu na lokalne delikatesy, machnęliśmy po kiełbasie z bułą, ja dodatkowo zapiłem czarnym frugo. No to frugo.

W domu byłem około 16 starego czasu :P


.

Ueckermunde – kebab o zachodzie słońca

Sobota, 12 listopada 2011 · dodano: 17.12.2011 | Komentarze 3

Jak w tytule, po co się pierniczyć z opisem :P

Nie no nie będę taki jak Adrian i jakiś opis wyrzeźbię, mimo iż od wypadu minął ponad miesiąc i w sumie ledwo co pamiętam to się poświęcę.
No więc po Święcie Niepodległości nastał drugi dzień dłuższego weekendu, a że jakiś wypad mieliśmy zaplanowany już w poprzednim tygodniu to pozostało tylko nakreślenie trasy i oczywiście jak zwykle osobą która to musiała zrobić byłem ja. Pierwsza myśl, dawno nie jadłem kebaba i dawno nie byłem w Ueckermunde. Kebab o zachodzie słońca nad zalewem :P

Start z Mostu Długiego nie pamiętam o której, ale z rana jakoś. Piękne słońce zwisało nad horyzontem i byłem przed czasem, ha! Tak nie spóźniłem się. Po chwili doczłapał się Adrian z Gryfina i mogliśmy toczyć się ku granicy RFN’u. Nie powiem że było ciepło, jak na złość pizgało. Prawie cały listopad upały jak w lipcu tego roku, a tego dnia akurat okolice zera, w nocy to w ogóle mróz trzaskał.

Bądź niczym trawa, gdy wieje wiatr. Słabość jest siłą, co chroni twój świat. © sargath7

Ostatni na polu bitwy © sargath7

Słowa są skrzydłami umysłu © sargath7

Do Tanowa jakoś zeszło w mgnieniu oka i za szkółką leśną zrobiliśmy stopa co by Adrian mógł pogadać przez fona. Gadał tyle, że udało mi się mocno zmarznąć, a ponowne rozkręcenie się produkowało myśli o powrocie do domu. Daleko nie ujechaliśmy gdy wypatrzyłem w Dobieszczynie niemieckie oddziały zmechanizowane, jak się po chwili okazało były to nie tylko odziały niemieckie, a sojusz polsko-niemiecko-rosyjski, wg mojej historii najnowszej :P

Pojazdy wojskowe w Dobieszczynie © sargath7

Przyczajeni na pobliskiej skarpie mogliśmy obserwować ruchy wroga na perymetrze. Wg wstępnego raportu natknęliśmy się na miejsce przegrupowania i tymczasowy obóz z dobrze ulokowanymi okopami. Nasz kamuflaż jednak się nie sprawdził przez co zostaliśmy momentalnie wykryci, wróg jednak okazał się sprzymierzeńcem, a dla niektórych towarzyszem broni…

Adrian dołączył do odziału :) © sargath7

Historycznych pojazdów i przebranych ludzi była dość spora ekipa, pogadali my, ba! my się pobawiliśmy ich zabawkami, a oni naszymi :D
Z zaproszenia na grochówkę nie skorzystaliśmy, a szkoda w sumie, bo co mi się udało rozgrzać od Tanowa to dawno już zapomniałem, właściwie wtedy chyba jednak nie zmarzłem, bo teraz czułem się jak sopel lodu. Tak to jest jak się gada pół godziny o karabinach i formacjach, chłopaki jechali na wspomaganiu z piersiówek, my niestety jeszcze nie dojechaliśmy do granicy niemieckiej więc musieliśmy być bezalkoholowi :)
Po przegrupowaniu żołnierze ruszyli na Nowe Warpno, a my wróciliśmy do planu pierwotnego i skierowaliśmy się ku granicy NRD’owa ;) Rozgrzewkowo zarzuciliśmy tempo ekspresowe do Gegensee, gdzie zrobiliśmy chwilowy postój na uzupełnienie kalorii, a dalsza droga, nie obfitując w zdarzenia warte odnotowania, doprowadziła nas do Ueckermunde.

W porcie Ueckermunde © sargath7

Stary mechanizm mostu zwodzonego © sargath7

Priwall V © sargath7

Pod wieżą kościoła Mariackiego © sargath7

Z wiekiem cierpliwość jest bardziej znośna © sargath7

grunt to nie wdepnąć... © sargath7

Coffe Farm © sargath7

Kunszt ludzkich rąk © sargath7

Nie mając własnego zdania, pozwalamy innym na zbyt wiele © sargath7

Kiedyś w końcu trzeba przybić do brzegu... © sargath7

Mimo, iż nie dojechaliśmy zbyt późno to jedzenie i smęcenie po mieście z obowiązkowym zaliczeniem promenady zajęło nam wystarczająco dużo czasu, że miasteczko opuszczaliśmy w pierwszej fazie zmroku.
Na wylocie z Ueckermunde znajduje się tor motocrossowy, a że właśnie kilku motocyklistów kręciło na nim, a my pogodziliśmy się z faktem, że znowu wracamy po ciemku to postanowiliśmy niespiesznie popatrzeć jak im idzie.

Na torze motocrossowym © sargath7

Tor opuszczamy już z koniecznością odpalenia lampek. Początkowo jazda nie sprawiała jakichkolwiek problemów do póki nie zerwał się wiatr, który momentami przeszkadzał nawet na zalesionych odcinkach drogi. Mimo zimna, wiatru i zmroku, żeby tego było mało jakoś przed Ahlbeck poczułem charakterystyczne pływanie w tylnym kole. Bardziej niedogodnego momentu na złapanie flaka chyba nie mogło być, no dobra na szczęście nie padało. Zatrzymaliśmy się na poboczu i nie było wyjścia jak tylko zmieniać gumę, jedno wiem na pewno, że nie cierpię pompować szosy ręczną pompką. No nic zdjąłem oponkę i szukam przyczyny, a tu się okazuje, że dziury ani widu, ani słychu... hmm... pomyślałem, że to przypadek i pewnie powietrze zeszło przez źle dokręcony zawór, postanawiam złożyć wszystko z powrotem do kupy. W międzyczasie Adrian zabezpieczał tyły ostrzegawczo świecąc lampą Niemcom po gałach co zaowocowało sporym zainteresowaniem przejeżdżających samochodów, które zwalniały, a jeden gość nawet się zatrzymał z ofertą pomocy. Po chwili miałem wszystko złożone do kupy, a ręczną pompką udało mi się wtłoczyć ledwo 7 atmosfer więc o komforcie nie można było mówić, ale lepszy rydz niż nic :)
Udało mi się ujechać może z pięć kilometrów i z tyłu czuję znowu „miękki znos”, zacząłem sobie pluć w brodę, że jednak nie zainstalowałem świeżej gumy. Wszystkiego rozgrzebywać mi się nie chciało, więc co jakiś czas zatrzymywaliśmy i pompowałem, ale stopy robiły się coraz częściej więc miarka się przebrała. W tak urozmaiconej jeździe udało nam się doczłapać do Hintersee gdzie oświecony promieniami światła latarni przystąpiłem do serwisu, wszystko jako tako szło dopóki nie skończyłem pompować koła stwierdzając pod koniec, że skrzywiłem zawór, myślę spoko mam jeszcze jedną dętkę do domu około 40 km, ale nie chciało mi się znowu wszystkiego rozbierać, a po oględzinach mimo usterki powietrze nie uchodziło z zaworu, nie ma to jak prowizorka :)

Z ciągłym wrażeniem, że jadę na flaku udało się jednak dojechać bez przeszkód do Szczecina, gdzie na Bramie Portowej odbiłem w swoją stronę, a Adrian do Gryfina.

...otwiera się droga nowa tam gdzie księżyc sie chowa... © sargath7

Maciejewo

Piątek, 11 listopada 2011 · dodano: 04.12.2011 | Komentarze 9

Kolejny długi weekend listopadowy do tego Święto Niepodległości oraz utrzymująca się piękna pogoda wymuszały konieczność zagospodarowania czasu pod rowerowym znakiem. Jako że konkretniejsze plany miałem na sobotę, to na piątek 11 listopada inspiracji poszukałem na łamach lokalnego forum i podłączyłem się do ekipy szturmującej pałac w Maciejewie, ot taki romantyczny męski wypad.

Zbiórka na Moście Długim przyciągnęła Rammzesa, Montera, Łukiego, Ismaila, Bronika, Tobiaszka, Krzysieja no i mnie.

Pomysł jazdy mtb’kiem był bardzo trafiony, bo właśnie przypomniałem sobie jak dziurawa jest droga z Klinisk do Goleniowa, po za tym myśląc o spokojnym wypadzie, nie przypuszczałem że tempo będzie naprawdę tragiczne, oscylowało bowiem w okolicach 15 – 17 km/h, czyli prędkościach w zasadzie pieszego stojącego na czerwonym świetle?, nie! tak po prawdzie to prędkości ujemne podawane przez licznik jako wartość bezwzględna ;))
Na szczęście Krzysiej przyjechał na szosce i też go nogi świerzbiły więc często , gęsto robiliśmy szybkie odskoki z koniecznością późniejszego postoju w oczekiwaniu na resztę.
Trasa wiodła przez Kliniska, Tarnówko, Podańsko, Mosty z metą w tytułowym Maciejewie. Na sam koniec podkręciliśmy tempo i byliśmy na miejscu kilka minut przed resztą, miałem więc trochę zapasu czasu na fotki. Po dotarciu reszty delegacji padła propozycja na spróbowanie tutejszej herbaty, więc całą ekipą szturmem przyatakowaliśmy pałacową restaurację.

Z powrotem już w okrojonym składzie, bo Krzysiej pocisnął na Nowogard, a my lekko zmodyfikowaną trasą, spacerowo przez Goleniów i potem miało być na Rurzycę, ale jakoś tak wyszło, nie będę pokazywał palcem czyja to wina :)), wyjechaliśmy jak na Stepnicę i trzeba było walić drogą ekspresową do najbliższego zjazdu. Po drodze Bartek pokazał nam piaszczyste skróty przez las którymi niegdyś przebijał się swoją szosówką i koniec końców udało się wyjechać prosto do parku przemysłowego Goleniowa. Dalej już bez niespodzianek Rurzyca, Kliniska, Załom i Most Długi.

Spoko było tylko trochę zmarzłem :)))

No i jeszcze pozdrowienia dla kierowcy busa parkującego w pobliżu ścieżki rowerowej w Dąbiu, już chyba drzwi na oścież nie będzie otwierał :P

Kościół w Podańsku © sargath7

Jezioro Lechickie © sargath7

Pałac Maciejewo © sargath7

często to co na początku wydaje się skomplikowane z czasem okazuje się bardzo proste... © sargath7

Szczęście zagląda z ukrycia, ale zdradza je blask, którego często nie dostrzegamy... © sargath7

Sursum corda! - W górę serca... © sargath7

Na herbacie w pałacu © sargath7

Wystrój pałacu Maciejewo © sargath7

Zegar słoneczny © sargath7

Przypałacowe okolice © sargath7

Audi, vide, sile! - Słuchaj, patrz, milcz! © sargath7

Wolność na ziemi jest tylko złudzeniem... © sargath7

Kościół w Mostach © sargath7

- © sargath7

Schwedt w poszukiwaniu jesieni

Poniedziałek, 31 października 2011 · dodano: 18.11.2011 | Komentarze 6

31 październik to oczywiście dla mnie jeden z dni długiego weekendu, okazało się jednak że większość znajomych pracuje, nie pytałem oczywiście każdego, bo uznałem że jest okazja na wypad solo, nie pamiętam już kiedy ostatnio słyszałem tylko własne myśli podczas wycieczki i teraz nadarzyła się sposobność, aby sobie przypomnieć :)

Pytanie odwieczne gdzie jechać? Dzień krótki, a jakoś nie specjalnie chciałem wracać po nocy, zwłaszcza, że zebrałem się dość późno z wyra. Sobota i niedziela pod znakiem mtb bardzo mnie rozkręciła i samopoczucie było na dość wysokim, pozytywnym, poziomie. Ze względu na brak deszczu od kilku dni, wyciągnąłem szoskę która wskazała mi kierunek do Schwedt. Mimo utrzymującej się ostatnio pięknej pogody nie miałem złudzeń kiedy obudziłem się, a za oknem zamiast słońca i niebieskiego nieba, widoczna była tylko mgła niczym szklanka mleka. Z domu wyszedłem dopiero po 11, czyli w sumie w połowie dnia :) do tej pory po mgle nie było śladu zostały tylko szare chmury, ale grunt że grunt suchy, czyli brak deszczu.

Nie zapomniałem oczywiście o aparacie, bo wyjazd tematyczny :P. Miało być szybko z przemyśleniem trosk dnia doczesnego i analizą otaczającej rzeczywistości oraz masą postojów na foty, gdzieś jeszcze próbowałem wcisnąć postój na żurek w Krajniku koło Schwedt :D

Gdy byłem już w centrum i skomplikowane wzory matematyczne upewniły mnie, że mam zajebisty czas i niepotrzebnie targam lampy to wyczaiłem znajomą co jej dawno nie widziałem i tak zeszło z pół godzinki. Jak już jechałem dalej nie chciało mi się zaprzątać ponownie głowy przeliczeniami i doszedłem do wniosku, że mi wszystko jedno kiedy wrócę oraz że dobrze że jednak targam te lampy. Jadąc ul. Mieszka minąłem cmentarz i dało się wyraźnie zauważyć, że jutro Wszystkich Świętych, a że zwykle mam w zwyczaju olewanie ścieżek rowerowych to jakoś piesi nie narazili mi się, tym razem, zbytnio. Oczywiście mimo szerokiego chodnika większa ilość postanowiła wybrać czerwoną nawierzchnię, tak chyba z przywiązania do poprzedniego systemu. Policja oczywiście nic nie widzi no bo w końcu sezon na rower się już skończył, na szczęście mnie też nie zauważyli że nie jadę po ścieżce i nie taranuję tych buraków, więc uznałem to za jakiś tam przejaw sprawiedliwości.

Do granicy szybko i bezpiecznie, a potem już tylko tradycyjnie asfaltową ścieżką wzdłuż wału nad Odrą. Złotą jesień było widać na każdym kroku, a że sam jechałem i nikt mnie nie poganiał to sporo czasu poświęciłem na postoje i zdjęcia. Niemcy wyludnione, bo u nich akurat wypada 31 wolny to na trasie sporadycznie mijałem jakiegoś osobnika. Do Gartz odcinek kostkowy ogólnie nie jest zły nawet jak na szosę, ale ktoś zapomniał liście i gałęzie pozbierać i był z nich istny dywan, a nie wiadomo co pod spodem. Pamiętałem że miało być szybko, ale robiłem tyle postojów, że jazda między zatrzymaniami była już zbyt szybka i mimo cienkiego ubioru trochę się zgrzałem. Gdy minąłem Gartz to o mało był nie zaliczył lądowania w rowie, bo rodzinka Helmutów postanowiła iść całą szerokością wału, gdy próbowałem ich wziąć z lewej strony to mnie zauważyli i zamiast iść dalej jak szli to na siłę próbowali ustąpić. Zakończyło się to moim odbiciem na sam brzeg asfaltu i niestety przednie koło się ześlizgnęło i zakleszczyło, tył okręcił się ze mną o 90* co zaowocowało uwolnieniem przedniego koła i już miałem się wypiąć by jak najmniej boleśnie wylądować na asfalcie, gdy poczułem że odzyskuję władzę nad sprzętem, obróciłem korbą i wyszedłem na prostą, pewnie to śmiesznie wyglądało, ale grunt że obyło się bez szlifa.

Będąc już w Schwedt darowałem sobie skok na zupę do Krajnika i od razu zawróciłem, aparat poszedł do plecaka co by mnie już nie kusił, a jazda stała się płynna i warunki do przemyśleń korzystne :D
Nie będę się rozpisywał o źdźbłach trawy tańczących do melodii wiatru na rozłożystych łąkach, o kołyszących promieniach słońca na falującej tafli wody, o śpiewie ptaków ukrytych w konarach drzew melodyjnie zwiastujących chowające się słońce za horyzontem, nie będę bo zwyczajnie tego nie było po za szumem mojej opony na asfalcie, po za wiatrem walącym mi prosto w ryj, po za melodyjnym dźwiękiem rozgniatanej skorupy ślimaka pod moją oponą, którego nie zdążyłem ominąć. Jednak nie dałem się melancholii bowiem w końcu mimo zakłamania świata i zatartym marzeniom świat jest nadal piękny, a teraz przychodzą nowe myśli nowe marzenia i prawda staje się rzeczywistością, tak to wszystko powiedziały mi endorfiny które wydzieliły mi się podczas jazdy, a potem zapadł zmrok i patrzyłem tylko żeby nie wjechać w jakąś dziurę :P

Jesiennie koło Neurochlitz © sargath7

Pory roku to najlepsi dekoratorzy wnętrza świata © sargath7

W metropolii natury © sargath7

Jesienne przysmaki © sargath7

Nasza ostatnia podróż nieraz może zakończyć się w wyjątkowym miejscu © sargath7

W tunelu przyrody © sargath7

Anielska cierpliwość wymaga diabelskiej siły © sargath7

Skarby teściowej © sargath7

Rzeźby szuwarowych drwali © sargath7

Owoce leśne © sargath7

Robiąc to co inni często ukrywamy swoją wyjątkowość © sargath7

Hey man, what's up? © sargath7

Odra w Schwedt © sargath7

Ku pamięci Tomka i Bolka

Niedziela, 9 października 2011 · dodano: 26.10.2011 | Komentarze 3

W niedzielę 9.10.2011 ustawiłem się z Jarkiem (Gadzikiem) na moście długim skąd ruszyliśmy na prawobrzeże gdzie zgarnęliśmy po drodze Adriana, Magdę i Romka. W takim składzie udaliśmy się do Stargardu gdzie mieliśmy dołączyć do grupy z którą ruszymy na objazd trasy ostatniego treningu śp. Tomka Kosika i Bolka Szmuca. Z ul. Wielkopolskiej w Stargardzie, po krótkiej przemowie rodzin zabitych rowerzystów, rozpoczęliśmy przejazd zakończony pod Pyrzycami w miejscu tragedii mającego miejsce dnia 25.09.2011 r. Zaczynaliśmy dość pokaźna grupą, a po drodze na trasie dołączały się kolejne osoby, suma sumarum do celu dojechaliśmy w ponad stuosobowym peletonie. Na miejscu ekipa z STC ustawiła pamiątkowe krzyże, padło kilka słów rodzin i przyjaciół upamiętniających kolarzy, a następnie uczciliśmy ich pamięć chwilą ciszy.

Kilka zdjęć które ustrzeliłem.

Jarek - Gadzik © sargath7

Magda i Romek © sargath7

Bartek © sargath7

Adrian © sargath7

Pamiątkowe krzyże w miejscu tragedii © sargath7

Powrót indywidualnie z Jarkiem i Adrianem, przez Gryfino gdzie odstawiamy Adriana i sami już przez Mescherin, gdzie łapię kapcia pierwszego na szosie, na szczęście nie groźnego, powietrze schodzi bardzo powoli, musiałem tylko raz dopompowywać w okolicach Kołbaskowa, jedno pompowanie na 30 km więc uznaję je za niegroźne.

Zamek w Pęzinie

Sobota, 8 października 2011 · dodano: 24.10.2011 | Komentarze 3

Sobota i niedziela nie zapowiadała się ciekawie, a wręcz beznadziejnie, mimo to chciałem wykorzystać na maxa możliwość kręcenia na szosie. Dogadałem się więc z Adrianem, że śmigniemy jakąś krótszą traskę, bo zimno już i wg ICM’u od południa przewidywane długotrwałe opady. Jeden warunek, jak z rana pada to odpuszczamy, jak nie to jedziemy.

Padać z rana nie padało, ale chmury wisiały gotowe do ataku, mimo to szybko się zwinąłem, żeby dotrzeć na 9 do Zdrojów gdzie się ustawiliśmy. Po drodze koło stoczni wyprzedził mnie samochód dostawczy gońców rowerowych i wjeżdżając przede mnie wyraźnie dał mi się schować w tunel, szarpnąłem i wskoczyłem za okazją. Dzisiaj pierwszy dzień kiedy założyłem windstopper i miałem jechać spokojnie co by się nie zgrzać niepotrzebnie, więc gdy na liczniku miałem ponad sześć dyszek chciałem puścić, ale i tak dojechaliśmy razem do mostu długiego gdzie odbiłem w lewo, mimo to z wolnej jazdy nici, a na miejscu byłem o 15 minut za wcześnie.

Jak ochłonąłem i kompan się zjawił mogliśmy jechać dalej. Dzisiaj ja wymyślałem traskę, więc pierwsze co do głowy mi przyszło to zamek w Pęzinie, o którym czytałem w relacjach Shrinka i Michussa, a ostatnio jak tam byłem to o 22 i za wiele nie zobaczyłem. Odległość żadna więc idealnie pasuje na śniadaniową wycieczkę.

Jadąc do Stargardu zbaczamy na promenadę nad Miedwiem, cisza, spokój, niestety zaczynają się zbierać deszczowe chmury i z nieba lecą pierwsze zagubione krople deszczu.

Nie liczmy czasu, czas i tak policzy się z nami... © sargath7

Rowery dwa nad Miedwiem © sargath7

Stalowe chmury rozwiane nad stalową wodą oblane stalowym spojrzeniem © sargath7

W Stargardzie jeszcze nie padało, na stacji zrobiliśmy zakupy i spokojnie ruszyliśmy do Pęzina, zahaczając przy okazji o Trzebiatów :D

W Trzebiatowie :) © sargath7

Gdy dojechaliśmy do Pęzina okazało się że możemy pocałować klamkę, a właściwie rygiel bramy, bo była zamknięta. Jadąc przez Stargard dostrzegliśmy plakat z reklamą zamku i w razie co zapisałem sobie wtedy numery kontaktowe. Teraz byłem zadowolony, że mogę coś zaradzić na tę paradoksalną sytuację. Niestety jeden telefon nie odpowiadał, a drugi odebrał ochroniarz który akurat nie przebywał na zamku. W między czasie jednak pod zamek podjechał samochód w którym kierowca zdradzał zachowanie oczekiwania na otwarcie bramy, więc upatrzyliśmy w tym okazję. Po krótkiej chwili brama się otworzyła i wyszedł jakiś robotnik, który początkowo miał mieszane uczucia co do chęci wpuszczenia nas na teren obiektu, ale po krótkiej rozmowie w której wyjaśniliśmy że chcemy chociaż zwiedzić obiekt z zewnątrz i że jesteśmy z bardzo daleka ;)) zgodził się dając nam pełną swobodę w poruszaniu się wokół obiektu.

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Do zamku dojechaliśmy w towarzystwie chmur które tylko i wyłącznie zwiastowały zbliżający się deszcz, jednak ku naszemu zdziwieniu niebo się momentalnie przetarło stwarzając idealne okoliczności na obfocenie całego obiektu.

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Co jest przeszłością, a co przyszłością, chyba jednak wszystko jest teraźniejszością... © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Na zamku w Pęzinie © sargath7

Po dłuższej chwili na zamku, trzeba było się zbierać, bo śniadaniowy wypad zrobił się przedobiednim. Z Pęzina wyjechaliśmy o 14 jadąc z powrotem do Stargardu, ale tym razem od północnego wschodu, przez Ulikowo. Pogoda dopisywała i szkoda było już wracać, ale taki był plan i w sumie jak jest okazja wrócić suchym to należy ją wykorzystać, taa…

Kościół Wniebowzięcia NMP w Pęzinie © sargath7

Opuszczając jednak Stargard niebo zasłoniły chmury i zafundowały chłodny prysznic, jechaliśmy tak w deszczu do Motańca gdzie nie wytrzymałem kolejnych fal wody wlewających mi się do butów i uznałem że trzeba trochę przeczekać, a sądząc po horyzoncie za długo to nie powinno trwać. Zatrzymaliśmy się więc pod wiatą przystanku w Motańcu, przy okazji fundując rowerom czyszczenie z błota oraz w związku z przedłużającym się postojem poznaliśmy twórczość pasażerów tegoż przystanku którzy zabijając czas oczekiwania na właściwy sobie autobus, przelewają swoje myśli w postaci słów zaklętych w czarny mazak idealnie komponujący się z żółto-niebieskim podkładem wiaty. Dowiedziałem się miedzy innymi co sądzą pracownicy netto o swoim kierowniku i kupa innych podobnych postmodernistycznych wierszy :))

Czyszczenie z błota w Motańcu © sargath7

Kiedy wreszcie deszcz przestał padać mogliśmy ruszać, oczekiwanie dało jedynie to że teraz nie padało na nas z góry, niestety jezdnie płynęły i przyjmowanie kolejnych porcji wody do butów to tylko kwestia czasu. W nieskończoność czekać nie mieliśmy zamiaru, wskoczyliśmy na rowery i popędziliśmy do Szczecina, a motywatorem miał być jakiś szybki fast-food w barze na prawobrzeżu. Na miejscu zamówiliśmy po hot dogu. Zamówienie sprawdzone, bo już wcześniej odwiedzałem ten bar i za pięć zeta nie ma chyba nigdzie większych buł – bagatela coś ponad 30 cm, do tego warzywka i zajebisty sosik, parówa do nich to chyba na zamówienie robiona w wersji long :D:D:D
Po szamanku już solo do domu bez specjalnych atrakcji, po za pewnie kilkoma kierowcami pojebami, ale nie ma co opisywać , bo to już staje się nudne.